Η Χριστίνα Γαβριηλίδου κρατώντας την πλακέτα του Συνδέσμου Μικρασιατών Κύπρου στα πλαίσια τιμητικής δράσης για τους Μικρασιάτες πρόσφυγες πρώτης γενιάς, οι οποίοι αφού κατέφυγαν στην Κύπρο, πάλεψαν, αγωνίστηκαν και κατάφεραν να δημιουργήσουν οικογένειες, παραδίδοντας στην Κυπριακή κοινωνία άξια τέκνα και ανθρώπους με ήθος. Η Χριστίνα 'έφυγε' στις 23 Ιουνίου 2016, γι' αυτό και στο ημερολόγιο του Συνδέσμου Μικρασιατών Κύπρου του έτους 2017, τα παιδιά της (Καίτη, Αντωνία, Νίτσα και Γιώργος) της αφιέρωσαν τα ακόλουθα συγκινητικά λόγια:
'Πολυαγαπημένη μας μητέρα, ως θυγάτερα και αδελφή υπήρξες αξιέπαινη, ως σύζυγος αξιοθαύμαστη και αξιοσέβαστη και ως μητέρα μεγαλούργησες. Ως άνθρωπος και πολίτης απέδειξες με έργα ότι το φιλότιμο και η εργατικότητα, ο συνεχής τίμιος και εργατικός αγώνας, η προσφορά και η δημιουργικότητα, τα βασικά χαρακτηριστικά όλων των Μικρασιατών, αποτελούν τα κύρια συστατικά για πρόοδο και ευτυχία στη ζωή. Φεύγεις πλήρης ημερών αφού έζησες τα τελευταία σου χρόνια ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά και ευτυχισμένα. Είμαστε τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονα και νιώθουμε πολύ ευλογημένοι που είχαμε τον Πρόδρομο απο το Αγριδάκι της Κερύνειας και την Χριστίνα απο το Ανεμούριο της Μικράς Ασίας. Επίσης είμαστε πολύ υπερήφανοι που έχουμε αυτήν την καταγωγή και αυτές τις ρίζες.'

Τα παιδιά της Κατερίνας και του Γαβριήλ Γαβριηλίδη - πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής στην Κύπρο. Τα αδέρφια ήταν αρχικά πέντε, όμως, ο Μιχάλης έχασε νωρίς την ζωή του. Ο Βύρων, η Χριστίνα, ο Αβραάμ και ο Κυριάκος μεγάλωσαν και δημιούργησαν οικογένειες στην Κύπρο και παρέμειναν αγαπημένοι μέχρι και το τέλος της ζωής τους.

Ιστάμενοι (απο αριστερά) είναι ο Μιχάλης Γαβριηλίδης και ο Γιάννης Νικολαϊδης ενώ καθήμενος αναγνωρίζεται ένας φίλος τους. Ο Μιχάλης, πρόσφυγας απο την Μικρά Ασία, έχασε την ζωή του νωρίς. Ο Γιάννης ήταν και αυτός πρόσφυγας απο την Σελεύκεια της Μικράς Ασίας και εξάδελφος της μητέρας του Μιχάλη, Κατερίνας Χατζήμιχαηλ.

Ο Γιώργος Καζαμίας μπροστά από το εργοστάσιο του Λαϊκού Καφεκοπτείου ΛΤΔ στο Καϊμακλί, το οποίο έχει πλέον κατεδαφιστεί.

Αναγνωρίζονται απο αριστερά η Χριστίνα Καζαμία, η σύζυγος του αδελφού της Βύρωνα, Μαρούλλα, η οποία κρατά στα χέρια την δεύτερη θυγατέρα της, Γιόλα, ο γιός και η θυγατέρα της Χριστίνας, Γιώργος και Νίτσα (ως μαθήτρια της Σχολής Σαμουήλ), κάτω η γιαγιά Κατερίνα, η οποία κρατά στα χέρια της την εγγονή της και δεύτερη θυγατέρα του υιού της Βύρωνα, Καίτη, και η κόρη της Χριστίνας, Αντωνία (ως μαθήτρια Δημοτικού σχολείου).

Η Χριστίνα και ο Πρόδρομος απέκτησαν τέσσερα παιδιά, την Καίτη (γενν. 1938), η οποία έλαβε το όνομά της από την Μικρασιάτισσα μητέρα της Χριστίνας, Κατερίνα, την Νίτσα (γενν. 1940), η οποία έλαβε το όνομά της απο την μητέρα του πατέρα της, Ελένη, τον Γιώργο (γενν. 1943), ο οποίος έλαβε το όνομά του απο τον εκ πατρογονίας παππού του, Γιώργο, και την Αντωνία (γενν. 1947), η οποία αρχικά θα ονομαζόταν Γαβριέλλα απο τον Μικρασιάτη παππού της, Γαβριήλ, αλλά λόγω του γεγονότοτος ότι γεννήθηκε ανήμερα του Αγίου Αντωνίου έλαβε και το αντίστοιχο όνομα.
Η οικογενειακή φωτογραφία απεστάλη σε Μικρασιάτες συγγενείς της Χριστίνας γι' αυτό και στο πίσω μέρος φέρει αφιέρωση και ένα ποίημα:

'Εν Καϊμακλίω, τη 10.03.1955
Σας στέλλω την φωτογραφία μας για παντοτινή θύμηση.
Στην αγαπητή οικογένεια της νονάς μου
Με πολλή αγάπη.
Χριστίνα Προδρόμου
Καϊμακλί, Λευκωσίας
Κύπρος'

'Αν θάλασσα περάσω
και ποτάμια διαβώ
τους συγγενείς μου
που είναι πολύ μακριά
ποτέ δεν λησμονώ'

Η Μαρούλλα Συρίμη καταγόταν απο το χωριό Καραβάς.

Το ζευγάρι παντρεύτηκε στη παλιά εκκλησία Παναγίας Ευαγγελίστριας στη Παλλουριώτισσα, η οποία ήταν και η ενορία της νύφης.

Το ζευγάρι παντρεύτηκε στην Λευκωσία. Η Ουρανία καταγόταν απο το προαστιο της Ομορφίτας.

The Limassol castle consists of a palimpsest of structures. On the exact place a 13th-century church was gradually transformed into the fort we see today. However, until its final form, edifices of distinct roles occupied the site. In chronological order these are a Byzantine basilica, the aforementioned Gothic church, a defensive tower (réduit), storage cellars, prison cells, a police station and finally an archaeological site and museum in recent times. The continuous transition of the role of buildings on the site mirror the political upheaval of Cyprus' history throughout the centuries. Due to the fact that the castle area operates as a focal point of Limassol town in a manifold way, attracted the interest of photographers in the past century.